Bergen, spiegels en titels

Mijn eerste “title sequence”

Maar wat nog beter werkt, is een title sequence. Hierin komen voor of na de film op een mooie verhalende manier de namen langs. Dit kan in allerlei varianten; animatie, stop-motion, film en dergelijke. Voor de korte fictiefilm Fabiola heb ik mijn eerste title sequence gemaakt. Erg tof! Maar hoe begin je eigenlijk aan zo’n sequence?

Het doel van de opracht

Opdracht was om de sequence ná de film te vertonen. De film is dan al gezien, dus er valt niks meer weg te geven. Geen zorgen over spoilers. Als animator betekent dat: lekker los gaan! iteraard had ik de eerste edit van de film al gezien, zodat ik me kon verdiepen in de inhoud.

Kort vertelt gaat de film over het meisje Fabiola die opgroeit in het kleine, idyllische, Noord-Italiaanse dorpje Viganella. Ze droomt over het leven achter de bergen. Naarmate ze ouder wordt groeit haar verlangen naar het ontdekken van deze onbekende wereld. Het dorp Viganella waar ze opgroeit ligt in de schaduw van de bergen. Dit betekent dat in wintermaanden er geen zonlicht is. Sinds 2006 is er een automatisch met de zon meebewegende spiegel geplaatst op een berg aan de noordzijde. Deze spiegel laat indirect de zon op het dorpsplein schijnen, of wordt soms zo wordt bijgesteld dat die op een andere plaats in het dorp schijnt.

Ik was meteen geinspireerd geraakt door de unieke verlichting op het dorpje Viganella. Mijn idee was dat we gedurende de sequence het licht gaan volgen als een soort spot op het Italiaanse landschap. Het licht is eerst een kleine spot in het donkere bergleven – de kleine wereld van Fabiola. Fabiola’s dromen over de onbekende wereld achter de bergen worden weergegeven door een treinreis naar de ‘echte’ wereld. Wanneer de trein achter de bergen vandaan komt wordt het helemaal licht en de spot zwart.

Naast het contrast tussen licht, donker, de kleine bergwereld en het stadsleven, heb ik kleine elementen toegevoegd per naam waar ze mee te maken hadden in de film. Zo zien we bijvoorbeeld een boeddhistische ‘stuppa’ bij de ‘Boeddhisten’ en een waterval bij de ‘Salamander’. Ook heb ik het contrast tussen de wereld van Fabiola en het stadsleven geprobeerd te vergroten met de vorm van de trein. Deze wordt naarmate de reis naar de ‘echte’ wereld steeds moderner.

Mijn bedoeling was de kijker na het zien van de title sequence het gevoel van afsluiting te geven door elementen uit de film te pakken en te herhalen. De title sequence vat samen wat de kijker net heeft gezien, zonder extra conclusies of duidingen te geven. Zaterdag 1 november ging de film, en daarmee dus ook mijn title sequence, in première bij het Ketelhuis te Amsterdam. Niet slecht voor een eerste title sequence! En ik durf te zweren dat ik iemand zag met popcorn.

Op naar het tweede project!

in60seconds geeft haar medewerkers per jaar 180 uur om aan een eigen project te werken. Een project waarin zij zichzelf gaan verbreden of verdiepen binnen het vakgebied. Deze title sequence was onderdeel van mijn 180’s project. Nu op naar het tweede project!
– Lieke Milder