Het nieuwe pensioenakkoord is er!

Om het nieuwe pensioenakkoord te snappen, moeten we beginnen bij het oude akkoord. Dit akkoord is gesloten in een hele andere tijd. Toen de mensen die nu met pensioen gaan begonnen met sparen, werden zij gemiddeld vijfenzeventig jaar. Tegenwoordig worden we gemiddeld eenentachtig. Deze stijging van de levensverwachting zorgt voor veel hogere pensioenkosten.

Bovendien was het oude pensioenakkoord een stuk minder flexibel. Dat hoefde destijds ook niet, want mensen bleven lang bij één werkgever. Dat is nu veel minder het geval: mensen switchen sneller tussen banen en tussen loondienst en ondernemen, waardoor meer flexibiliteit in het pensioenstelsel gevraagd wordt.

Dit zorgde ervoor dat het huidige stelsel zijn beloftes niet goed meer kan nakomen. Er moest dus iets veranderen. Met het nieuwe pensioenakkoord komen er nieuwe regels voor het pensioen dat je samen met je werkgever opbouwt. Je blijft samen met je werkgever geld opzij zetten, maar er verandert ook veel.

Pensioenen worden flexibel…

Om te beginnen gaan de pensioenen meer meebewegen met de economie. Als het economisch goed gaat, zullen ze eerder stijgen, en als het minder gaat, zullen ze eerder dalen. Er worden geen harde beloften meer gedaan over de hoogte van pensioenen.

Dat klinkt misschien risicovol, maar voor jongeren is er ruim genoeg tijd om eventuele economische tegenvallers op te vangen. Oudere deelnemers zullen meer beschermd worden tegen risico’s dan jongere deelnemers, omdat zij minder tijd hebben om eventuele tegenvallers op te vangen.

…en persoonlijk

In het nieuwe pensioenstelsel spaart iedereen een eigen pensioenvermogen. Dit geld zit wel in een collectieve pot, maar jaarlijks krijgt iedereen een individueel overzicht van hoeveel geld er voor die persoon beschikbaar is. Hierdoor wordt het duidelijker wat je inlegt, wat je opbouwt en wat je aan pensioen kan verwachten.

Er verandert nog veel meer. De AOW-leeftijd zal bijvoorbeeld minder snel stijgen en zware beroepen kunnen tot drie jaar eerder met pensioen. Welke beroepen precies het label ‘zwaar’ gaan krijgen, moet nog worden uitgewerkt.

En nu?

Nu staan pensioenfondsen voor de uitdaging om de veranderingen goed te communiceren. Allereerst natuurlijk aan deelnemers en hun werkgevers, voor wie de gevolgen per deelnemer zullen verschillen. De grootste uitdaging zal zijn om iedereen passend te helpen met hun vragen. Wat worden de voorwaarden om eerder te mogen stoppen met werken? Onder welke omstandigheden dreigen pensioenen alsnog gekort te worden? Wat gebeurt er met de hoogte van de premies? Wat betekent dit voor werkgevers?

Wanneer de deelnemers aankloppen, moeten er natuurlijk ook genoeg interne werknemers zijn die van de hoed en de rand weten. Zij zullen moeten worden opgeleid en processen en documentatie zullen moeten veranderen. Maar hoe doe je dit? Hoe kunnen pensioenfondsen hun eigen organisatie zo inrichten, dat zij klaar zijn voor de toekomst?